Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Τέλος στον έλεγχο των συνειδήσεων



Άρθρο του Νικολάου Καμπόλη
Το συγκεκριμένο διάστημα όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε, διανύουμε το πρώτο στάδιο μιας αρκετά σημαντικής στιγμής, αυτή της προεκλογικής περιόδου. Έως και την ημέρα των τοπικών εκλογών έχουμε να ακούσουμε σίγουρα πολλά από ανθρώπους, όπου ο καθένας δίνει το δικό του προεκλογικό αγώνα.

Θα τεθούν σημαντικά διλλήματα, θα ακούσουμε για επιδιώξεις και κατορθώματα, ακόμα όμως θα ανοιχτούν και οράματα που θα δίνουν ελπίδα για την καθιέρωση καλύτερων συνθηκών στην περιοχή μας, καθώς και του ευρύτερου κομματιού του Δήμου μας.

Οι προϋποθέσεις για καλύτερες συνθήκες εργασίας είναι αρχικά, η ίδια η οργάνωση της εργασίας, το ωράριο της, η ευελιξία της στους διάφορους τομείς και ο έλεγχος  των αλλαγών των συνθηκών της. Πολύ ωραία αυτά, αλλά ένα πολύ σημαντικό κομμάτι που περιλαμβάνεται και απορρέει από τα παραπάνω είναι η ΑΜΟΙΒΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ! Η πληρωμή του εργαζόμενου και στην προκειμένη περίπτωση η πληρωμή των εργαζομένων του Δήμου.

Εργαζόμενοι οι οποίοι είναι έρμαια αυτής της υπόθεσης και η πληρωμή τους εξαρτάται από τις διάφορες μεθόδους που ακολουθεί κάθε φορά η εκάστοτε διοίκηση του Δήμου και του Ενιαίου Συνδέσμου. Χρήματα τα οποία όχι απλά δικαιούνται να λαμβάνουν, αλλά και μέσα στον προβλεπόμενο χρόνο. Χρήματα τα όποια όταν πλέον με πολύ κόπο φτάσουν στα χέρια τους, τους αναγκάζουν να νιώθουν και υπόχρεοι που τα λαμβάνουν.

Την μερίδα αυτή των εργαζομένων θεωρούν πως είναι πολύ εύκολο να χαλιναγωγήσουν, όταν μέσω της εξουσίας, κρατούν στα χέρια τους την ίδια τη διαβίωση τους και τους καθοδηγούν εκεί που ορίζουν τα προσωπικά τους συμφερόντα, θέτοντας σε διαπραγμάτευση το μισθό τους.

Επί της ουσίας το θέμα που καθορίζει τα παραπάνω είναι το ζήτημα της χωματερής και τα χρήματα που εισέρχονται από αυτήν. Καμία από τις προηγούμενες διοικήσεις δεν προσπάθησε να απεγκλωβίσει την πληρωμή των εργαζομένων από τα χρήματα αυτά, όπως και καμία προηγούμενη διοίκηση δεν ανέφερε πως ο συγκεκριμένος Δήμος πρέπει να χαρακτηριστεί ως «ειδικού σκοπού» και να το κάνει πράξη αυτό, παύοντας, ακόμα και η μισθοδοσία, να συνδέεται με τη χωματερή.

Οι περισσότεροι όμως αγώνες που δόθηκαν από τις διοικήσεις του Δήμου Άνω Λιοσίων, και αυτό φάνηκε εκ του αποτελέσματος, έγιναν για μεγαλύτερη εισροή χρημάτων, μέσω της αύξησης των αντισταθμιστικών οφειλών από τη χωματερή, και δεν ήταν τελικά μάχη επί της ουσίας, για την απομάκρυνση της. Τα χρήματα που πέρασαν από το Δήμο των Άνω Λιοσίων, ως αντισταθμιστικά, δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για  το λόγο αυτό, με αποτέλεσμα η εξάρτηση του συνόλου της οικονομίας του Δήμου να γίνει αλληλένδετο κομμάτι με τη χρήση της.

Απαραίτητο μέλημα, λοιπόν, είναι να απεγκλωβιστεί η μισθοδοσία από τα έσοδα της χωματερής, αφενός για τη σωστή λειτουργία του Δήμου και αφετέρου για την αξιοπρεπή διαβίωση και την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων αυτού του τόπου.